Genital siğil (anogenital siğil de denir) cinsel olarak aktif çağlarda , özellikle 20-30 yaşlar arasında sık görülen, genital bölge ve anüste görülen ve çoğunlukla cinsel temas ile bulaşan bir deri hastalığıdır. Dünyada görülme sıklığı ülkeden ülkeye değişir, toplumun %50 ‘sinin virüsü taşıdığı ülkeler mevcuttur. Cinsel yolla en sık bulaşan hastalık genital siğildir. Kadın erkek her iki cinste de görülür. Çocuklarda görülmesi cinsel istismar nedeniyle olabilir. Bu açıdan dikkat edilmelidir.
Genital siğil etkeni human papilloma virüs (HPV) dür. HPV tip 6 ve 11 hastaların %90 ‘ında görülen tiptir. Bu tipler düşük kanserojen etkiye sahiptir. Yani kansere dönüşme potansiyeli olsa da çok düşüktür. Daha nadir görülen tip 16,18, 31,33, 35 vb virüsler ise orta veya yüksek kanserojendir.
Genital siğillerin önemi bazı tiplerinin kadınlarda rahim ağzı kanserine, erkeklerde ise penis kanserine neden olabilmesidir. Başka bir önemi, lezyonların bazen tedaviye dirençli olmaları, kişide psikolojik sıkıntı, özgüven kaybı ve suçluluk duygusu yaratmasıdır. İnternet aracılığıyla bilgiye ulaşmanın çok kolay olduğu çağımızda cinsel yolla bulaştığının bilinmesi eşler arasında ciddi sıkıntı, hatta bazen boşanmalara bile neden olabilir. Oysa genital siğil hamam, spa merkezi, havuz, klozetler , ortak jakuzi gibi yerlerden de bulşabilir.
Lezyonlar kasık bölgesinde, kadında dış genitalde veya vajen içinde, erkekte peniste, skrotumda ve anüste olabilir. Çoğunluk lezyonlar 10-15 tane olur ve milimetrik boyutlardadır. Tedavide geç kalınırsa büyürler ve çevreye yayılabilirler. Erken dönemde küçükken tedavi etmek her zaman daha iyi sonuç verir.
Genital siğil hastasının cinsel partnerleri veya eşleri de siğil bakımından mutlaka muayene edilmeli, hem hastadan hem partnerinden cinsel yolla bulaşan başka hastalık olup olmadığını anlamak için bazı kan testleri yapmak gereklidir. Ayrıca özellikle kadınların rahim ağzı kanseri riski açısından mutlaka düzenli kadın doğum hekimine muayene olmaları önemlidir.
Genital siğil tedavisi
Tedavide lezyonun büyüklüğüne ve sayısına göre, kriyoterapi, elektrokoterizasyon, lazer cerrahisi, podofilin uygulaması, topikal imiquimod içeren kremler ve büyük lezyonlarda ameliyat gerekebilir. Tedavi edilseler bile yeni lezyonlar çıkabilir veya tekrarlayabilir, bu bakımdan hastalar kendilerini sık sık banyoda kontrol etmeli, şüpheli, lezyon gördüklerinde büyümesine izin vermeden dermatoloji veya kadın doğum doktoruna başvurmalıdır.